Jezus zapewnia : "Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znów chwila, a ujrzycie Mnie... Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz przemieni się w radość"

Słuchając słów Ewangelii jeszcze raz próbuję lepiej zrozumieć, że tam gdzie naprawdę jest Chrystus, tam też jest jedność, zgoda, miłość, radość...

Pierwszym miejscem, gdzie uczymy się tej prawdziwej jedności, miłości, zrozumienia jest rodzina, nasz rodzinny dom, nasza Mama i Tata...

Wiem też z bólem, jak różnie z tą jednością jest w naszych domach. Wspominam, że gdy kiedyś, gdy pracował w szkole, starałem sie zawsze przypominać swoim uczniom o Dniu Matki, Ojca - nie raz, miałem wrażenie, że niektórzy się dziwnie krzywili, okazywali dezaprobatę, czy wręcz sprzeciw i bunt...

Ale tak naprawdę tylko Matka, Mama jest tą jedyną, prawdziwą "czarodziejką", która potrafi wzbudzić uśmiech, radość, szczęście!

Bo gdy człowiek się rodzi, to płacze, dopiero Mama w sobie właściwy sposób pochylając się nad dzieckiem wzbudza na jego twarzy pierwszy uśmiech szczęścia i tak jest do końca życia...

Moje ulubione rozważanie, przy 4 stacji Drogi Krzyżowej - Spotkanie z Matką brzmi:

"A Ty może dziś mówisz o matce: „stara”?

Tak jak inni nie pytasz o jej zdanie, wstydzisz się jej, uciekasz od jej katarynkowych pouczeń?

Dlaczego? Bo taka moda? Taki styl?

Bo matka nie mieści się w gromadzie twoich idoli? Bo tak wszyscy robią?

Ale gdy wszyscy dadzą ci po łbie, zdradzą Cię, opuszczą, oszukają – to do kogo wrócisz?

Kto jest Ci wierny na zawsze? Kto kocha cicho bo prawdziwie? - Matka!

Gdy więc dziś, tłum wpatrzony w idola odrywa Cię od domu, rodziny, chce zakrzyczeć to, kim jesteś – zawsze wracaj do matki, do domu, by odnaleźć siebie, by znaleźć Boga!"

Dziękuję Ci, Mamo!

Często małe dzieci, pytanie, po co jest mama? - wypowiadają się, przesympatycznie...

" Po to jest Mama, aby mnie wzięła na kolana.
By pogładziła po głowie, podarowała opowieść.
By zawsze przy mnie była: pomogła, pocieszyła.
A ja rosnę przy Mamie wczoraj, dzisiaj i jutro.
Aby jej nigdy w życiu nie było pusto i smutno."

 

Ja natomiast pragnę przytoczyć słowa, które kiedyś napisałem (30 lat temu) swojej Mamie!

Są takie dni jak noce

I mrok płonący ogniem

Gdy łzawy pada deszcz

A serce nie chce czekać

Zamknięty w samotności

W milczenia głośny czas

Wołasz na pomoc Mamę

Nie ważna droga, wiek czy rok

Ona przychodzi jak sen

W ciszy z tobą rozmawia

Wspomnieniem dotyka jutra

Z jej srebrnych włosów spływa miłość

Choć ty masz życie przed sobą

A Ona już za sobą

Choć jesteś silny i zdrowy

A Ona ma liczne choroby

Ciągle potrzebujesz swej Mamy

I tak będzie zawsze!

Potrzebujesz ciepła spracowanych, drżących rąk

Potrzebujesz prawdy ukrytej w jej codziennych troskach

Potrzebujesz mądrości splecionej w kok

Jej zdziwienia i anielskiej cierpliwości

Potrzebujesz jej oczu, co zawsze się uśmiechają

Jej serca, które życie daje

 

Mamo, Ty nie spisz-

Ciągle czuwasz nad moją bezbronnością

Tyle na świecie jest chorób, cierpienia

I dlatego nie możesz usnąć

Na świecie jest tyle nienawiści i fałszu

Zostań więc zawsze ze mną

Wiem, że Ty co noc

Modlisz się za moje jutro

Każdy Twój siwy włos

Każda zmarszczka na Twej twarzy

To jedna godzina mojego szczęśliwego życia

To cena miłości

Którą z radością płacisz

Dziękuję Ci, Mamo!

ks. Jarek