Ks. Jan Zakrzewski (1908-1942)

Urodził się 4 września 1908 r. w Opolu Nowym, par. Niwiski, pow. siedlecki, syn Franciszka i Bronisławy z Kosieradzkich, małżonków Zakrzewskich.

Po ukończeniu szkoły powszechnej w swej rodzinnej miejscowości, wstąpił do Gimnazjum Szwedowskiego w Siedlcach, następnie w roku 1927 został przyjęty do Seminarium Duchownego w Janowie Podlaskim. Studia seminaryjne ukończył otrzymując świecenia kapłańskie 22 lutego 1934 r. z rąk bpa Henryka Przeździeckiego.

Jako kapłan pełnił w diecezji stanowisko wikariusza w parafiach: św. Mikołaja w Międzyrzecu Podlaskim (1934-1935), w Ostrowie Lubelskim (1935-1936), w Wisznicach (1936-1937), oraz w Parczewie jako prefekt szkół średnich (1938 - 1939).

Podczas sierpniowej mobilizacji w 1939 r. (jako kpt. WP, kapelan rez.), został powołany na kapelana Wojska Polskiego. Razem ze swoją jednostką wojskową dostał się 10 października 1939 r. do niemieckiej niewoli. Początkowo przebywał w obozie jenieckim w Rottenburgu n. Fuldą. Hitlerowska brutalność nie uznawała go jako jeńca wojennego, nie traktowano go jako oficera WP., lecz jako kapłana- buntownika, dlatego został wywieziony do obozu koncentracyjnego Buchewald (od 18 IV 1940 r.), a potem do Dachau (od 7 VII 1942 r.) nr obozowy 31240. Tam torturami, biciem, głodem i chorobami osłabiony został zamordowany 15 sierpnia 1942 r., a ciało jego zostało spalone w krematorium.

Nasz Rodak, młody kapłan, pełen energii i gorliwości w służbie Bogu, bliźniemu i Ojczyźnie, oddał życie mają 34 lata, w tym 8 lat w kapłaństwie.

Jako 18 latek...